Federico, un mosquito equilibrista.

         traballa na corda 

         baixo a carpa do circo.  

Esvaroulle un pé, e...

!Cataclín, cataclón¡

Federico caeu.

Vai coa pata enxesada,

unha branca e cinco negras.

Pregúntalle dona ra

¿Como caiches se voas?

Señora ra: o contrato

que me fixeron no circo 

tiña dous apartados,

un para os insectos

e outro para os humanos.

Si es insecto

tes que atar moi ben as alas,

porque ó dominar o elemento aire

iso de camiñar pola corda

non ten mérito. 

E xa ve, euen picado, polos aires

en dirección cara ó chan

facéndome anarquiños

Quizais esto sexa un castigo

por picar a un raparigo,

de noite, mentres durmía.

Pero ¡esa é faena miña!

molestar os durmientes

probar o seu sangre quente

para enche a miña tripa.

Logo metéuseme no miolo,

debutar como artista

e, xa ve como me foi,

dei co cu na pista.

A pata rompeume,

as alas dobrároseme,

xa ve, lévoas zurcidas. 

¡Ai!¡Que dura e a vida!

para un día que vivimos,

eso, se o conseguimos,

esquivando insecticidas

ou as charcas coas súas ras. 

 Nos se doa dona Ana (a ra)

xa sei que é vostede a miña amiga,

gracias ó xeso e ós fíos

que caen mal e xe indixestan

na súa sensible barriga